Kanion Colca w Peru - My FairyTale

Nie znam osoby, która podróżuje bądź nie, a która by nie słyszała o Wielkim Kanionie w Ameryce Północnej. Jeśli jednak tak jest to z przyjemnością odsyłam Cię do wpisu z 2022 roku, który znajdziesz tutaj i który w całości został poświęcony wizytówce Stanów Zjednoczonych.

Wracając jednak do tematu wpisu dzisiejszego to zastanawiam się, czy kiedykolwiek słyszałeś o mniej sławnym, aczkolwiek nie mniej wyjątkowym i imponującym Kanionie Colca, który znajduje się pośrodku peruwiańskich Andów w Ameryce Południowej i jest jednym z najgłębszych kanionów na świecie!

Tak, tak, dobrze czytasz, szacunkowa głębokość Kanionu Colca w Peru jest około dwukrotnie większa niż głębokość Wielkiego Kanionu w Stanach Zjednoczonych.

W trakcie naszej podróży po Stanach Zjednoczonych popełniliśmy jeden niewybaczalny błąd, wykonaliśmy krótką wędrówkę w głąb Wielkiego Kanionu, ale nie zeszliśmy na jego dno. Tego błędu nie mogliśmy powtórzyć udając się do niesamowitego Kanionu Colca.

Wąwóz wyrzeźbiony przez rzekę Colca jest bez wątpienia jednym z unikalnych miejsc na Ziemi a trekking po kanionie to jedyny sposób, aby dostać się na jego dno i doświadczać ogrom tego niezwykłego cudu natury.

W dzisiejszym wpisie pokaże Ci jedną z piękniejszych wycieczek, jakie odbyliśmy podróżując po Peru. Zobaczysz miejsca na Ziemi, które dzięki ekstremalnemu położeniu potrafią doprowadzić do istnych zawrotów głowy.

Majestyczna droga do Kanionu Colca

Kanion Colca położony jest w południowym Peru, około 160 km na północny zachód od miasta Arequipa, a droga, która prowadzi do wąwozu wypełniona jest okazałymi krajobrazami, które zachwycają na każdym kroku.

Aby dotrzeć do Kanionu Colca z miasta Arequipa, kierowaliśmy się na północny wschód autostradą 30, która przebiega przez Rezerwat Narodowy Salinas i Aguada Blanca.

Rezerwat Salinas i Aguada Blanca, który utworzono w 1979 roku w celu ochrony unikalnych ekosystemów regionu to skarb przyrodniczy i kulturowy Peru. Obszar rezerwatu zajmuje powierzchnię ponad 366 000 hektarów i jest jednym z dziewięciu rezerwatów narodowych, jakie posiada Peru.

Oprócz imponujących górskich krajobrazów z ośnieżonymi wulkanami w tle, miejsce to jest domem dla fascynującej różnorodności fauny i flory, przystosowanej do ekstremalnych warunków panujących w wysokich górach. Na terenie rezerwatu można spotkać wikunie, alpaki, lamy i guanako, a także szeroką game ptaków w tym między innymi ogromne kondory andyjskie.

Rezerwat Salinas i Aguada Blanca

Region Colca był zamieszkany około 2000 lat temu przez ludność Collagua i Cabana a ich potomków do dziś można spotkać w Kanionie Colca utrzymujących odwieczne tarasy rolnicze. Wiele rdzennych społeczności w Andach nosi kolorowe poncza i tzw.chullo (dziane czapki). Tradycyjny strój Peru słynie z różnorodnej i kolorowej tradycyjnej odzieży, która odzwierciedla bogatą kulturę i historię kraju. Kobiety nadal zachowują tradycyjny ubiór z szerokimi haftowanymi spódnicami i kolorowymi bluzkami, mężczyźni noszą typowo kowbojskie kapelusze i prawie nigdy nie chodzą w szortach i T-shircie.

Ulubiony przystanek Chrisa. Płaskowyż Altiplano. W trakcie naszej całej podróży po Peru chłopak zrobił swoim telefonem może z 10 zdjęć i większość z nich to sefie ze słodkimi alpakami.

Słodziaki w Rezerwacie Salinas i Aguada Blanca

Krajobrazy Rezerwatu Salias i Aguada Blanca

Podróżowanie autem po peruwiańskich drogach było wspaniałą decyzją

Po minięciu Rezerwatu Salias i Aguada Blanca dotarliśmy przełęczy górskiej Abra Patapampa zwanej również jako Mirador de los Andes. W najwyższym punkcie drogi pomiędzy Arequipą a Kanionem Colca, na wysokości 4910 m n.p.m, znajduje się punkt widokowy oferujący panoramę pięciu wulkanów, w tym między innymi widok na wulkan Mismi (5597), z którego lodospadów rodzi się potężna rzeka Amazonka i wulkan Ampato (6288 m n.p.m), gdzie znaleziono sławną Mumię Juanitę, o której mogłeś przeczytać w moim wcześniejszym wpisie dotyczącego miasta Arequipa.

Niezapomniany przystanek. Najwyżej położona droga na kontynencie południowoamerykańskim.

Na szczycie punktu widokowego miejscowi rozkładają małe stragany, gdzie można kupić lokalne rękodzieło, takie jak rękawiczki, czapki, wełniane szaliki oraz ciepłe swetry.

Ze względu na wysokie położenie pasma górskiego Andów w rezerwacie panuje zimny klimat. Wzniesienia wokół rezerwatu wahają się od 2800 m n.p.m do 6050 m n.p.m. Większość atrakcji znajduje się na wysokości około 4300 m n.p.m. Dla porównania jest to znacznie więcej niż w Arequipie (2335 m n.p.m), pamiętaj zatem, że możesz tutaj zachorować na chorobę wysokościową, gdyż na dużych wysokościach w powietrzu jest dużo mniej tlenu.

Pole kamieni, układanych przede wszystkim przez odwiedzających turystów

Po opuszczeniu punktu widokowego Mirador de los Andes kontynuowaliśmy naszą wycieczkę zjeżdżając drogą dół w kierunku Chivay, małej wioski nad rzeką w dolinie Colca.

W Chivay kupiliśmy bilet wstępu do Parku Kanionu Colca i otrzymaliśmy mapkę informacyją.

Podróżując w zdłuż pól rolniczych i rzeki Colca udaliśmy się do Cruz del Condor, malowniczego tarasu widokowego z widokiem na Kanion Colca.

Droga do Cabanaconde.

Był to już nasz ostatni przystanek, zanim wjechaliśmy do Cabanaconde, małej wioski z nieutwardzonymi drogami, która jest bramą trekkingu po kanionie Colca do jeszcze mniejszej wioski LIahuar, do której ruszyliśmy pieszo następnego dnia po przespanej nocy w hostelu Pachamama.

Jeden z piękniejszych widoków na Kanion Colca. Jeśli będziesz mieć szczęście, zobaczysz na niebie szybujace andyjskie kondory

CIEKAWOSTKA: Kanion Colca ma podłoże tektoniczne i powstał 150 milionów lat temu. W roku 2005 został zbadany i zmierzony przez Polaka Andrzeja Pietowskiego na ponad 4160 m (strona północna) i 3600 m (strona południowa)

Prezent od natury, przepiekny zachód w Kanionie Colca

Treking na dno Kanionu Colca

Trekking po Kanonie Colca to jedna z piękniejszych wędrówek, jakie mogliśmy odbyć w Peru. Przez 6 godzin mieliśmy przyjemność schodzić w dół na dno najgłębszego Kanionu Świata, aby poczuć to szczęście, jakie niezaprzeczalnie potrafi dać nam kontakt z naturą.

Po krótkiej nocy w hostelu Pachamama wstaliśmy wcześnie, aby nareszcie rozpocząć trekking w głąb Kanionu Colca. Trekking ścieżkami kanionu do wioski LIahuar rozpoczyna się na obrzeżach miasteczka Cabanaconde tuż przy Plaza de Toros, jest to dawna arena walk byków. Po minięciu Plaza de Toros podążaliśmy drogą w kierunku punktu widokowego Mirador de Achachihua. Tutaj mogliśmy podziwiać szybujące na niebie kondory, a po dokonaniu rejestracji ruszyliśmy wyznaczoną ścieżką w dół kanionu.

W drogę na dno ogromnego Kanionu Colca.

A panowie ruszają z nami czy dalej będą tak leżeć i nic nie robić 😀

Rejestracja naszego trekkingu

Obserwowanie kondora andyjskiego szybującego w powietrzu jest naprawdę spektakularnym widokiem. Poniżej przeczytasz kilka interesujących faktów na temat największych drapieżników na świecie.

Kondor andyjski, którego rozpiętość skrzydeł przekracza 3 metry, jest uważany za największego ptaka na świecie. Dorosłe osobniki mogą ważyć aż 15 kg
Wbrew swojej nazwie kondory andyjskie zamieszkują nie tylko region gór Andów w Ameryce Południowej. Ptaki można również spotkać na obszarach przybrzeżnych, a nawet na niektórych obszarach pustynnych
Najwięcej kondorów andyjskich występuje w Argentynie i południowym Chile
Wraz z wężem i pumą, kondor jest częścią trylogii Inków. Inkowie wierzyli, że kondor jest świętym ptakiem i reprezentuje ideę nieba
Ze względu na swoją wagę i rozmiar kondory wolą szykować w obszarach gdzie występują silne prądy powietrza
Kondory andyjskie mogą wznieść się nawet na wysokość 5500 metrów
Kondory andyjskie mają dużą wytrzymałość. W ciągu jednego dnia mogą przelecieć nawet 300 km
Kondory andyjskie są padlinożercami i odżywiają się martwym rozkładającym się mięsem innych zwierząt
Dzikie kondory andyjskie mogą żyć do 50 lat. Najstarszy znany kondor dożył 80 lat
Kondory andyjskie rozmnażają się tylko raz na dwa lub trzy lata a jaja składają na nagiej krawędzi klifu.
Małe kondory opuszczają rodziców w wieku 2 lat, a osiągnięcie pełnej dorosłości zajmuje im od 6 do 8 lat
Jednym ze sposobów odróżnienia samców od samic poza wielkością (samce są większe) jest spojrzenie na ich oczy. Samice mają czerwone oczy, a samce brązowe
Populacja kondorów zmniejszyła się z powodów kłusownictwa i prób zatruwanie ze strony farmerów i myśliwych. Te wyjątkowe ptaki zostały wpisane na Czerwoną Listę Gatunków Zagrożonych IUCN w 1973 roku i w najbliższej przyszłości grozi im całkowite wyginiecie

Punkt początkowy wędrówki znajduje się na wysokości 3300 metrów. Pierwszy odcinek szlaku jest bardziej płaski. Potem zaczyna się 1200-metrowe zejście do rzeki, którą widzieliśmy w oddali z punktu widokowego Mirador de Achachihua. Ze względu na luźne kamienie, które leżały na ścieżce, zejście w dół bywało niekiedy trudne, ale widoki, które towarzyszyły nam na szlaku były wręcz fenomenalne. Schodząc do 2100 metrów w dół można również odczuć obciążenie kolan, o czym na własnej skórze przekonał się Chris.

Czy jesteś w stanie dostrzec rzekę Colca?

W takim razie użyje zoomu 🙂

Naturalne piękno

Widoczna ścieżka, która prowadzi na dno kanionu.

Zmęczona?

Bardziej szczęśliwa 🙂

Coraz bliżej dna 🙂

Odcinek po przekroczeniu mostku okazał się tym najcięższym. Początkowo droga była płaska jednak bardzo szybko zaczęła się piąć w górę, a następnie znowu w dół. Po około 6 godzinach dotarliśmy do domku LIahuar Lodge, w którym zatrzymaliśmy się na noc. Na miejscu po wykonanym trekingu mogliśmy relaksować się w naturalnych gorących źródłach na tle otaczającego nas piękna przyrody.

Następnego dnia do Cabanaconde wróciliśmy taksówką, którą wynajęliśmy poprzez miejsce zakwaterowania w LIahuar. Podróż taksówką (jeepem) trwała około godziny i kosztowała nas około 50 euro. Tańszym rozwiązaniem jest powrót do Cabanaconde autobusem, problemem jednak jest to, że autobusy nie kursują codziennie.

Samodzielne ukończenie wędrówki po kanionie Colca było niezwykle wyjątkową przygodą, a nagroda za włożony wysiłek bezcenna 🙂

Jak dostać się do Kanionu Colca

Chociaż nie mamy doświadczenia podróżowania busami, gdyż po Peru poruszaliśmy się głównie wypożyczonym autem, to wiem jednak, że większość turystów zwiedza ten kraj lokalnymi autobusami bądź zorganizowanymi prywatnymi busami wraz z przewodnikiem.

Przebywając w Arequipa możesz udać się do terminalu autobusowego w mieście i tam kupić bilet autobusowy do Chivay, miasta bazowego do zwiedzania Kanionu Colaca. Tutaj możesz zapoznać się z możliwościami podróży autobusem (klik).

Po dotarciu do Chivay możesz zwiedzić dolinę dołączając to zorganizowanej wycieczki. Sprawdź wszystkie możliwości na stronie Viator (klik).

Gdzie się zatrzymać chcąc wykonać trekking na dno Kanionu Colca

Najlepsza bazą wypadową do Kanionu Colca jest miasteczko Cabanaconde. Tutaj możesz się zatrzymać w bardzo przyjaznym hostelu Homestay Pachamama. Hostel obejmuje podstawowe śniadanie a wieczorem można zjeść tu smaczna pizze.

Po zejściu na dno kanionu do wioski LIahuar możesz zatrzymać się w LIahuar Lodge. Hostel jest mniej luksusowy ;), ale nie dla wygody zeszyłeś na samo dno kanionu. Relaks w basenach termalnych w otoczeniu ścian kanionu to świetne przeżycie, które balansuje wszelkie inne niewygody 😉

Pachamama

Żółte domki w LIahuar Lodge. Na wentylacje w łazienkach narzekać nie można 😀

Kolacja w hostelu nie była zachwycająca, jeśli jesteś wegetarianinem lub masz jakieś alergie to proponuje wziąć własny posiłek, zupka chińska wcale nie musi być złym pomysłem.

O czym pamiętać podróżując?

Kanion Colaca można odwiedzić podczas jednodniowej wycieczki z Arequipy. Trasa jest długa, ale to bardzo satysfakcjonująca droga. Jeśli zamierzasz podróżować lokalnymi busami to pamiętaj o tym, aby wybierać wycieczki za dnia. Szkoda byłoby przespać naprawdę wyjątkowe krajobrazy. Podczas podróży odwiedzisz różne punkty widokowe, ale niestety nie będziesz mieć możliwości, by zejść na dno wąwozu. Jeśli zależy Ci na trekkingu, pamiętaj, by nie schodzić w głąb kanionu samemu, skorzystaj ze zorganizowanej wycieczki, poznaj ludzi, dołącz do grupy podróżników i zadbaj o własne bezpieczeństwo.

Choroba wysokościowa to zjawisko, które może wystąpić na wysokości 2500 metrów. Na dużych wysokościach powietrze zawiera mniej tlenu niż na poziomie morza. Powoduje to zmniejszenie ilości tlenu we krwi i wywołuje niechciane objawy. W przypadku choroby wysokościowej organizm nie może odpowiednio szybko przyzwyczaić się do rozrzedzonego powietrza. Aby się przystosować, organizm musi wyprodukować dodatkową liczbę czerwonych krwinek, a to może zając kilka dni. Nagle przejście z obszaru niskiego (np. Lima) do obszaru wysokiego (np. Areguipa, Kanion Colca) może zatem poważnie zakłócić działanie organizmu.

Pierwszymi objawami choroby wysokościowej są duszność, ból głowy, nudności, problemy ze snem, utrata apetytu. Objawy te mogą pojawić się bardzo szybko (od 12 do 24 godzin po przybyciu).

Łagodne dolegliwości zwykle ustępują szybko, pod warunkiem jednak, że nie będziesz się wspinał wyżej. Cięższe przypadki mogą obejmować dodatkowe objawy takie jak: utrata koncentracji, senność, szybkie bicie serca, problemy z mową. Ciężkie przypadki wymagają podania tlenu, a nawet natychmiastowego zejścia w dół co oczywiście nie zawsze jest też możliwe.

Nie ma magicznej sztuczki, która całkowicie zapobiegnie chorobie wysokościowej, ale istnieje wiele sposobów na zmniejszenie ryzyka (ciężkiej) choroby wysokościowej.

Do najważniejszych z nich należą:

1. Jeszcze przed wyjazdem skontaktuj się z lekarzem. Lekarz może przepisać Ci lek, który sprzyja aklimatyzacji.

2. Daj sobie czas na aklimatyzację i nigdy nie wspinaj się na wysokość 4000 m za jednym razem. Buduj swoją odporność. Podróżując z Arequipy do Kanionu Colca, musisz pokonać przełęcz o długości 5000 metrów. Sam kanion znajduje się na wysokości 3600 metrów. Twoje ciało musi być przyzwyczajone do wysokości, gdyż w przeciwnym razie ryzyko choroby wysokościowej jest bardzo wysokie (wiemy to również z własnego doświadczenia)

3. Pij wystarczającą ilość wody, w tym herbatę z liści koki, aby zapobiec odwodnieniu (zwracaj uwagę na kolor moczu: ciemnożółty oznacza odwodnienie)

Żucie liści koki (koka – roślina lecznicza, która od tysięcy lat była stosowana przez rdzennych mieszkańców Ameryki Południowej) lub przygotowywanie z nich herbaty (mate de coca) to bardzo popularny naturalny sposób zwalczania dolegliwości choroby wysokościowej w Peru.