Drzewo Jozuego nazywane przez naukowców łacińską nazwą Yucca Brevifolia należy do roślin z rodziny Agawy i znajduje się w podgrupie jednoliściennych roślin kwitnących, która obejmuje również storczyki i trawy.
Rośliny drzew Jozuego występują wyłącznie w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych w tym: w Arizonie, Południowej Kalifornii, Newadzie i Utah, oraz w północno-zachodnim Meksyku, głównie na pustyni Mojave.
Drzewa Jozuego są wymagające i rosną tylko w odpowiednich warunkach. Rośliny preferują chłodniejszy klimat, dlatego występują na wyższych wzniesieniach między 600-1800 m n.p.m. 25 000 lat temu tereny pustyni Mojave były bardziej deszczowe, dzięki czemu siedlisko drzew Jozuego prawdopodobnie rozciągało się od Doliny Śmierci w Kalifornii aż po deltę rzeki Kolorado w Meksyku.
W porównaniu z prawdziwymi drzewami drzewa Jozuego są małe. Najwyższe drzewa Jozuego osiągają wysokość 15 m, podczas gdy przeciętna sosna osiąga wysokość 40 m.
Oszacowanie wieku drzewa Jozuego jest bardzo trudne, ponieważ w przeciwieństwie do prawdziwych drzew roślina nie wytwarza rocznych słojów wzrostu. Naukowcy określają wiek drzewa mierząc jego wysokość.
Szacuje się, że średnia długość życia drzewa Jozuego to 150-200 lat. Dopóki drzewo nie osiągnie 60 lat nie jest uważane za dorosłe. Niektóre z drzew potrafią osiągnąć wiek 500 lat. Najstarsze drzewko miało aż 1000 lat!
Średnio drzewo Jozuego rośnie od 1,5 do 8 cm rocznie. Z obserwacji wywnioskowano, że w pierwszych 5-10 latach nowe sadzonki rośliny mogą rosnąć szybciej (około 8 cm), a następnie zwalniają i rosną zaledwie 3.5 cm rocznie. W takim tempie drzewo Jozuego potrzebuje około 50-60 lat, aby osiągnąć pełną wysokość.
Drzewo Jozuego produkuje mięsiste owoce, które są pożywieniem dla różnorodnych gryzoni mieszkających na terenach pustyni.
Wiele lat temu ze względu na swoje użyteczne właściwości drzewo Jozuego było wykorzystywane do wielu celów. Z twardych liści rośliny rdzeni mieszkańcy robili kosze i sandały. Pąki kwiatowe i nasiona rośliny były wykorzystywane w posiłkach i stanowiły zdrowy dodatek do diety. Gałęzie drzew były wykorzystywane w tworzeniu różnych pojemników a czerwone korzonki drzew służyły jako naturalny barwnik do ozdabiania plecionych koszyków. Miazga z drzewa Joshua była używana przez London Daily Telegraph do produkcji papieru.
Joshua Tree ma symbiotyczny związek z ćmą Pronuba znaną również jako ćma juka, która jest jedynym owadem, który może zapylać roślinę drzewa Jozuego. Ćma zbiera pyłek podczas składania jaj w jajniku kwiatowym. W miarę rozwoju i dojrzewania nasion z jaj wylęgają się larwy, które żywią się nasionami. Drzewo polega na ćmie w celu zapylania, a ćma polega na drzewie, aby uzyskać kilka nasion dla swoich młodych.
Drzewa Jozuego są ważną częścią ekosystemu pustyni Mojave. Rośliny zapewniają pożywienie i schronienie licznym ptakom, ssakom, gadom i owadom. Zmiany klimatyczne: wyższe temperatury, narastająca susza i utrata wód gruntowych są poważnym zagrożeniem dla pozostałych drzew Jezuego. We wrześniu 2020 r. Kalifornijska komisja US Fish & Wildlife Service objęła drzewa Jozue ochroną. Uszkodzenie drzew jest nielegalne i warto o tym pamiętać w chwili, gdy przyjdzie Ci na myśl użycie drzewa do celów dziwnych sesji zdjęciowych.