Grand Canyon. Arizona - My FairyTale

Grand Canyon Colorado jeden z siedmiu cudów natury świata, niekwestionowany symbol Stanów Zjednoczonych i najsłynniejszy, choć nie najgłębszy kanion na Ziemi to istne muzeum na świeżym powietrzu znajdujące się w stanie Arizona, które każdego roku jak magnes przyciąga miliony odwiedzających z całego świata, pragnących doświadczyć jego imponujących widoków.

Grand Canyon rozpoczyna się w Lee’s Ferry około 12 kilometrów od miejscowości Page i ciągnie do Grand Eash Cliff. Jego całkowita powierzchnia wynosi 4923,6 km2, natomiast powierzchnia mierzona nurtem rzeki rozciąga się na około 445,8 km długości i 29 km szerokości. Najgłębszym miejscem w Grand Canyon jest tzw. Wąwóz Granitowy (Granite Gorge), którego różnica poziomów wynosi 1857 metrów. Najwęższym punktem Grand Canyon jest tzw. Kanion Marmurowy (Marble Canyon) mierzący 182,88 m szerokości.

Obszar Grand Canyon stał się pomnikiem narodowym 11 stycznia 1908 roku, a parkiem narodowym 26 lutego 1919 roku. W 1979 roku Grand Canyon został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Park Narodowy Grand Canyon odwiedziliśmy w roku 2019 w 100 rocznicę jego istnienia.

Jak i kiedy powstał Grand Canyon?

Od dawna uważano, że rzeka Kolorado zaczęła rzeźbić kanion sześć milionów lat temu, ale ostatnie badania wykazały, że proces ten mógł rozpocząć się już 70 milionów lat temu.

Historia powstania Grand Canyon zaczyna się prawie dwa miliardy lat temu od powstania skał magmowych i metamorficznych wewnętrznego wąwozu, na których warstwa po warstwie układały się skały osadowe.

Następnie między 70 a 30 milionami lat temu w wyniku działania tektoniki płyt, cały region został wypiętrzony, w wyniku czego powstał wysoki i stosunkowo płaski płaskowyż Kolorado. Sposób, w jaki nastąpiło wypiętrzenie płaskowyżu Kolorado, jest zagadkowy, ponieważ wraz z wypiętrzeniem skał powinno dojść do ich deformacji, natomiast skały na płaskowyżu Kolorado nie zostały znacząco zmienione, zamiast tego przez miliony lat podnosiły się wysoko i płasko.

Jedno jest pewne podniesienie się płaskowyżu Kolorado było kluczowym krokiem w ostatecznym utworzeniu się Wielkiego Kanionu, przez który zaledwie 5-6 milionów lat temu rzeka Kolorado zaczęła spływać w dół a dalszy i ciągły proces wietrzenia i erozji doprowadził do poszerzenia się kanionu, który niewątpliwie nadal się poszerza.

Jak zwiedzać Grand Canyon? Informacje praktyczne

Wielki Kanion to ogromny obszar podzielony na trzy odrębne strony:

South Rim (Strona Południowa) to największa i najczęściej odwiedzana część parku. Obszar o powierzchni ponad 5000 km2 jest częścią Parku Narodowego Grand Canyon i jest dostępny przez cały rok. W tej części znajduje się większość atrakcji turystycznych.

Po przeciwnej stronie rzeki Colorado znajduje się North Rim (Strona Północna) najbardziej odległa i mało znana część kanionu w pobliżu granicy z Utah, którą ze względu na warunki pogodowe można odwiedzać tylko między 15 maja a 15 października. Obszar North Rim również należy do Parku Narodowego Grand Canyon

Zarówno South Rim, jak i North Rim można zwiedzać za okazaniem karnetu America The Beautiful. Karnet można nabyć w wysokości 80 dolarów na stronie www.usparkpass.com Inną opcją jest zakup osobnego biletu na stronie www.recreation.gov bądź przy kasie na miejscu.

West Rim (Strona Zachodnia) nie jest obszarem Parku Narodowego Grand Canyon, gdyż znajduje się w samym sercu rezerwatu przyrody, który należy do Indian Hualapai. Dostęp do tej części kanionu jest płatny i nie jest objęty karnetem turystycznym America the Beautiful. West Rim słynie z atrakcji turystycznej Skywalk (szeroka szklana platforma, która rozciąga się ponad 1600 metrów nad pustką). Bilety wstępu do tej części Wielkiego Kanionu można nabyć na stronie www.grandcanyonwest.com lub na miejscu.

Najlepszym sposobem na zwiedzanie Wielkiego Kanionu jest naprzemienna jazda samochodem i bezpłatny transfer autobusów wahadłowych. Autobusy wahadłowe obsługują wszystkie punkty widokowe wokół Visitor Center i Hermits Rest. Obszar Desert View nie jest obsługiwany, ale jest dostępny samochodem przez cały rok.

Najdogodniejszą porą na zwiedzanie Grand Canyon NP jest wiosna i jesień, czyli powiedzmy marzec-maj oraz wrzesień-październik. Warunki pogodowe zimą i latem są mniej dogodniejsze. Zimą szlaki mogą być zamknięte, więc nie będziesz miał możliwości wykonać, chociażby krótki spacer w głąb kanionu a latem temperatury potrafią sięgać nawet do 40 stopni.

Ile czasu przeznaczyć na zwiedznaie Grand Canyon?

Aby zobaczyć wszystkie punkty widokowe w południowej części parku, South Rim, wykonać krótki spacer w głąb kanionu (co osobiście bardzo polecam), i cieszyć się spektakularnym wschodem bądź zachodem słońca obowiązkowo potrzebujesz cały dzień. Jeśli masz więcej czasu to możesz zaplanować dodatkowe dni i wykonać treking na dno kanionu. W tym wypadku na pewno potrzebujesz dwa dodatkowe dni. Jednego dnia schodzisz w dół, a drugiego wracasz na górę. Wszelkie niezbędne informacje dotyczące pozwoleń na dłuższe wędrówki oraz biwakowanie znajdziesz tutaj.

Co więcej? Jeśli Twój budżet na to pozwala i masz dodatkowe pół dnia koniecznie przeznacz je na spektakularny lot helikopterem nad kanionem. Lot helikopterem i inne ciekawe atrakcje turystyczne takie jak np. rafting wzdłuż rzeki Colorado możesz rezerwować na stronie www.viator.com

Przydatne:

Wszelkie informacje praktyczne dotyczące Parku Narodowego Grand Canyon można znaleźć na stronie: www.nps.gov

Witryna Parku Narodowego Grand Canyon, na której można znaleźć ciekawe wycieczki oraz zakwaterowanie: www.grandcanyon.com

Aplikacje mobilną National Park Service do użytku offline można pobrać bezpłatnie tutaj.

Informacje dotyczące czasów wschodów i zachodów słońca można znaleźć tutaj.

Mapy i broszury Parku Narodowego Grand Canyon znajdziesz tutaj.

Nasz dzień w Parku Narodowym Grand Canyon

Jeden dzień w najpopularniejszym parku Stanów Zjednoczonych dał nam wystarczająco dużo czasu, aby odwiedzić najlepsze punkty widokowe tego wyjątkowego miejsca na Ziemi i zasmakować krótkiej wędrówki szlakiem kanionu.

Wjeżdzając do Visitor Center otrzymaliśmy mapki, z których korzystaliśmy w trakcie naszego całodniowego pobytu. Na pierwszy ogień poszła droga Desert View Drive, którą przejechaliśmy własnym samochodem co jakiś czas zatrzymując się w specjalnie wyznaczonych miejscach parkingowych skąd mieliśmy pierwsze rzuty na ogromną przepaść wyżłobioną w ziemi.

Na drodze Desert View Drive odwiedziliśmy punkty: DESERT VIEW POINT, LIPAN POINT, MORGAN POINT, GRANDVIEW POINT, DUCK ON THE ROCK POINT oraz YAKI POINT, do którego dojechaliśmy autobusem wahadłowym linią Kaibab Trail Route ( YAKI POINT to jedyny punkt na drodze Desert View Drive, który nie jest dostępny dla samochodów prywatnych).

Po dotarciu na jeden z najpopularniejszych szlaków w Grand Canyon wykonaliśmy spacer w głąb kanionu do punktu o nazwie OOH AAH POINT.

Kiedy dotarliśmy do miejsca OOH AAH z zakrętu, który kierował nas jeszcze niżej do następnego punktu o nazwie SKELETON, Chris zobaczył coś niesamowicie przerażającego. Z opowieści wiem tylko tyle, że jakiś chłopak (jak się później okazało holender), który wspinał się w górę kanionu nagle upadł na ziemie najprawdopodobniej w skutku doznania szoku termicznego. Żeby nie przedłużać, historia skończyła się tym, że Chris zbiegł w dół kanionu, udzielił pomocnej dłoni, a następnie wróciliśmy do miejsca skąd zaczęliśmy naszą krótką przygodę…

Po tej naszej wyjątkowej przygodzie udaliśmy się do Grand Canyon Village i odwiedziliśmy punkty widokowe: MATHER POINT i YAVAPAI PIONT, a następnie korzystając z autobusów wahadłowych udaliśmy się do HERMIT ROAD na punkty widokowe znajdujące się wzdłóż drogi: MARICOPA POINT, HOPI POINT, MOHAVE POINT, PIMA POINT. Po całym pełnym wrażeń dniu dotarliśmy do HERMIST’S REST gdzie na szybkiego kupiliśmy małe pamiątki, a następnie udaliśmy się w stronę naszego hotelu.

Desert View Point z widokiem na rzekę Colorado

Duck on the Rock Point i widok na bardzo ciekawą formację skalną 🙂

Na szlaku South Kaibab. Szlak kończy się nad rzeką Colorado, ale naszym celem była nie za długa wędrówka w dół kanionu.

Ciekawostka: Wielki Kanion jest domem dla wielu dzikich zwierząt, ale to wiewiórka skalna jest zaliczana do najgroźniejszych żyjątek w parku. Każdego roku dziesiątki odwiedzających zostaje pogryzionych, gdy próbują nakarmić zwierzęta. Wiewiórki karmione przez ludzi staja się zależne od ludzkiego pożywienia i mogą stracić naturalny strach przez ludźmi i zdolność do poszukiwania naturalnej żywności, dlatego ważne jest, aby przestrzegać reguł parku i nie dokarmiać zwierząt.